ضعف عضلات و وجود آسیب در ناحیه لگن، دو دلیل عمده دررفتگی لگن هستند. دررفتگی لگن، یک مشکل حاد است که هنگام تصادفات و وارد آمدن ضربه روی مفصل لگن و ران بروز می‌کند. علائم دررفتگی لگن، شامل درد، تورم، کبودی و بی‌حسی هستند. برای درمان دررفتگی مفصل لگن، دکتر ارتوپد، انجام جراحی، فیزیوتراپی و جلسات توانبخشی را تجویز می‌کند.
دررفتگی لگن به چه معنی است؟
دررفتگی لگن، یک وضعیت بسیار دردناک و آزاردهنده است و زمانی رخ می‌دهد که سر استخوان ران، از حالت طبیعی خود در حفره لگن خارج شود. دررفتگی لگن، عمدتاً به صورت ناگهانی رخ می‌دهد و معمولاً با درد شدید و ناتوانی در حرکت همراه است. هنگام وقوع چنین موقعیتی، بدون فوت وقت باید به پزشک متخصص مراجعه کنید تا از آسیب‌های بیشتر جلوگیری شود. درصورت تاخیر در اقدام‌های درمانی، دررفتگی لگن می‌تواند به مفصل و بافت‌های اطراف آن و به استخوان‌های لگن خاصره، آسیب‌های جدی برساند. به‌اندازه‌ای که فرد نیاز به جراحی و درمان‌های طولانی‌مدت داشته باشد.
به مجموعه‌ای از اختلالات که باعث ایجاد درد و ناهنجاری در بافت استخوانی، عضله‌ای، رباط‌ها و مفاصل بدن می‌شوند، بیماری های ارتوپدی، می‌گویند. این دسته از بیماری‌ها، می‌توانند در اثر عفونت، عوامل وراثتی یا انجام فعالیت فیزیکی بیش از حد، ایجد شوند. بیماری های ارتوپدی، فراوانند و بیشتر از هر جای دیگری، نواحی دست و پا را درگیر می‌کنند. کمبود ویتامین دی، دیابت، عدم آمادگی جسمانی و بالا رفتن سن، بیشترین تاثیر را در ایجاد این دسته از بیماری‌ها، می‌گذارند.
دررفتگی لگن چه علائمی دارد؟
علائم دررفتگی لگن، ممکن است بسته به شدت آسیب و نوع دررفتگی، متفاوت باشند. با‌این‌حال، شامل درد شدید، تورم، کبودی و شنیدن صدای کلیک هنگام جابه‌جایی است. توضیحات جامع‌تر را در این خصوص باهم بررسی می‌کنیم:
- درد شدید؛ هنگام دررفتگی لگن، فرد معمولاً درد بسیار شدیدی را در ناحیه لگن و کشاله ران احساس می‌کند. بعد از گذشت چند دقیقه، این درد ممکن است به سایر نواحی بدن نیز انتشار یابد. درد ناشی از دررفتگی لگن، به‌اندازه‌ای شدید است که حرکت کردن، ایستادن و نشستن برای فرد بسیار دشوار می‌شود.
- ناتوانی در حرکت دادن پا؛ دررفتگی لگن، همچنین باعث می‌شود که فرد نتواند پای آسیب‌دیده را به طور طبیعی حرکت دهد. همچنین، ممکن است احساس ضعف یا بی‌حسی به او دست بدهد.
- تورم و کبودی؛ ممکن است در ناحیه آسیب‌دیده تورم و کبودی ایجاد شود. این‌حالت، نشان‌دهنده آسیب به بافت‌های نرم و عروق خونی است. این علائم می‌توانند بلافاصله پس از آسیب، یا در طی چند ساعت بعد از آن بروز کنند.
- کوتاه شدن پا؛ اگر دررفتگی لگن موقعیت استخوان را تغییر دهد، پای آسیب‌دیده ممکن است کوتاه‌تر از پای دیگر به نظر برسد. این تغییر طول، همچنین ممکن است با تغییر در زاویه پای آسیب‌دیده نیز همراه باشد.
- ایجاد صدای کلیک؛ در برخی موارد، فرد ممکن است هنگام حرکت دادن مفصل، صدای کلیک بشنود. این صدا‌ها در اصل، نشان‌دهنده جابجایی ناگهانی استخوان‌ها و بافت‌های اطراف ایجاد می‌شوند.
تشخیص دررفتگی لگن
تشخیص دقیق و به موقع دررفتگی لگن، برای جلوگیری از عوارض جدی و شروع درمان بسیار مهم است. این تشخیص، در قدم اول شامل معاینه بالینی، انجام تصویر‌برداری و انجام آزمایش‌های تکمیلی است. مراحل را به صورت جامع‌تر در جدول زیر بررسی می‌کنیم:
| مراحل تشخیص | چگونگی تشخیص | نکات کلیدی |
| معاینه بالینی | بررسی فیزیکی و بالینی لگن و نواحی اطراف آن | حتماٌ باید توسط پزشک ارتوپدی و در بیمارستان انجام گیرد. |
| انجام تصویر‌برداری | تجویز تصویربرداری‌هایی مانند سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی | انتخاب هرکدام از روش‌ها متناسب با شدت آسیب‌دیدگی است. |
| انجام آزمایش‌های تکمیلی | خون‌گیری و تحلیل نتایج آزمایش‌های مربوط به خون | ـ |
توجه داشته باشید که رادیوگرافی، فقط محل دقیق دررفتگی و هرگونه شکستگی اطراف را نشان می‌دهد؛ اما CT اسکن و mri، جزئیات بیشتری از بافت‌های نرم و آسیب‌های داخلی را نشان می‌دهند.
دررفتگی لگن در کودکان و نوزادان چه دلایل و علائمی دارد؟
در کودکان و نوزادان، دررفتگی لگن معمولاً به دلایل زیر اتفاق می‌افتد:
- ناهنجاری‌های مادرزادی؛ مشکلاتی مانند دیسپلازی مفصل لگن (DDH) که از زمان تولد وجود دارد، می‌تواند منجر به دررفتگی لگن شوند. متاسفانه احتمال دارد که این مشکل در دوران نوزادی، تشخیص داده نشود. ازاینرو، همزمان با رشد کودک، مشکلاتی در حرکت و راه‌رفتن او ایجاد خواهد شد.
- ضعف عضلانی یا حرکتی؛ وجود اختلال‌‌های حرکتی در نوزادان، می‌توانند به تغییر موقعیت مفصل لگن و دررفتگی منجر شوند. این نوع از اختلال‌ها، به دلیل مشکلات ژنتیکی، عفونت‌ها و سایر عوامل بروز می‌کنند.
- علائم دررفتگی در نوزادان، شامل ناتوانی در حرکت دادن پا، تفاوت طول پاها، صدای کلیک و احتمال تاخیر در شروع راه رفتن هستند.
روش‌های پیشگیری از دررفتگی لگن
برای پیشگیری از دررفتگی لگن، رعایت چند نکته بسیار ضرروی است. برای مثال، بهتر است هنگام ورزش کردن از لوازم ایمنی استفاده کنید. زیرا استفاده از پدهای محافظ و کمربندهای ایمنی، خطر آسیب را کاهش می‌دهند. به همین دلیل است که ورزشکاران، هرگز بدون رعایت این نکات اجازه فعالیت ندارند. سایر روش‌های پیشگیری را باهم بررسی می‌کنیم:
- تقویت عضلات؛ تمرینات منظم تقویتی و کششی، خطر دررفتگی را کاهش می‌دهند. همچنین این تمرینات، باید به صورت منظم و تحت نظر مربی یا فیزیوتراپیست انجام شوند.
- اجتناب از فعالیت‌های پرخطر؛ اجتناب از فعالیت‌های فیزیکی شدید، می‌تواند به جلوگیری از دررفتگی کمک کند. ازاینرو، بهتر است افرادی که در مشاغل یا ورزش‌های پرخطر فعالیت می‌کنند، پیش از آغاز فعالیت آموزش‌های لازم را دریافت کنند.
- همچنین، داشتن وزن ایده‌‌آل، فشار وارده بر مفاصل و خطر دررفتگی را کاهش می‌دهد. ازاینرو، تغذیه سالم و ورزش منظم نیز در جهت پیشگیری از دررفتگی لگن مهم است.
برای درمان دررفتگی لگن به چه دکتری مراجعه کنیم؟
برای درمان دررفتگی لگن، باید به دکتر ارتوپد مراجعه کنید. زیرا پزشک ارتوپدی، هم تجربه و تخصص کافی در این زمینه دارد و هم با استفاده از روش‌های درمانی به‌روز، می‌تواند علائم دررفتگی لگن را مدیریت کند. همچنین، هنگام دررفتگی مفصل لگن نیز بهترین روش‌های درمانی را برایتان انتخاب می‌کند.
تخصص ارتوپدی (Orthopedics)، شاخه‌ای از پزشکی است که روی دستگاه اسکلتی-عضلانی تمرکز می‌کند. به شخصی که در این زمینه تخصصی تحصیل می‌کند هم، متخصص ارتوپدی یا ارتوپد گفته می‌شود. تمرکز تخصص ارتوپدی، روی درمان بیماری‌های مربوط به سیستم اسکلتی بدن است و روی استخوان‌ها سیستم ماهیچه‌ها، تمرکزی ویژه دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به سایت دکتردکترhttps://drdr.com/ مراجعه نمایید.